1. Είναι γνωστό ότι με την απόφαση 11055/2013 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων) επιδικάσθηκε προσωρινά υπέρ των υπαλλήλων του ΤΥΠΑΤΕ το ποσό των 213.000 ευρώ και αφ’ετέρου διατάχθηκε η συντηρητική κατάσχεση χρηματικών κεφαλαίων του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης Μελών (ΕΛΕΜ) προς εξασφάλιση απαιτήσεων των εργαζομένων στο κλάδο υγείας του ΤΥΠΑΤΕ.
2. Για να αχθεί στην απόφασή του αυτή το Δικαστήριο, σε σχέση με το κρίσιμο θέμα της περιουσίας του ΕΛΕΜ, και του ακατασχέτου ή κατασχετού αυτής, δέχθηκε επιλέξει τα εξής:
«Ο ΕΛΕΜ είναι ιδιωτικός φορέας επικουρικής κοινωνικής ασφάλισης ο οποίος, ως προς τη νομική φύση του, αποτελεί σύνολο περιουσίας χωρίς νομική προσωπικότητα, αφού, σε αντίθεση με το ΤΥΠΑΤΕ στο οποίο υπάγεται, δεν έχει προσλάβει τη μορφή νομικού προσώπου με την τήρηση των νόμιμων διατυπώσεων, ούτε αποτελεί ένωση προσώπων για την επιδίωξη ορισμένου σκοπού, ούτε και αποτελεί αστική εταιρεία. Επομένως ο «ΕΛΕΜ» δεν έχει ικανότητα να είναι υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, ούτε ικανότητα διαδίκου (άρθρ. 61 Α.Κ., 62, 64 παρ. 3 ΚΠολΔ) και συνακόλουθα δεν νομιμοποιείται παθητικά στην έγερση αξιώσεων τρίτων σε βάρος του, ούτε εκπροσωπείται απο την Διαχειριστική Επιτροπή του, αλλά νομιμοποιείται το «Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε.» στο οποίο αυτός υπάγεται. [(βλ. συναφώς Ολ.Α.Π. 25/2008 ΕλΔ 2008/1347 για τον Ειδικό Λογαριασμό «Ταμείο Επικουρικής Ασφαλίσεως Προσωπικού της Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδος» και Α.Π. 463/2007 ΝοΒ 2007/1650 για τον ειδικό λογαριασμό «ΕΛΕΠ-Εθνικής Ακινήτων ΑΕ»]. Περαιτέρω στρεφόμενοι οι τρίτοι κατά του «Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε.» έχουν τη δυνατότητα, στο πλαίσιο ευδοκίμησης των αξιώσεών τους, να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση στην περιουσία του «ΕΛΕΜ» όσο ο τελευταίος παραμένει ειδικός λογαριασμός του «Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε.» χωρίς νομική προσωπικότητα και επομένως περιουσιακό στοιχείο του «Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε.».
3. Υπό την παραδοχή αυτή η απόφαση 11055/2013 έκανε δεκτή την αίτηση των εκεί αιτούντων και με τον τρόπο αυτό η περιουσία του «ΕΛΕΜ», η οποία είναι ακατάσχετη και υπηρετεί ένα μονοσήμαντο προορισμό και σκοπό, παρεδόθη στη βούληση των πιστωτών του κλάδου υγείας του Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε. και η παροχή επικούρησης στους ασφαλισμένους του «ΕΛΕΜ», κατέστη κενό γράμμα. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου αμφισβητείται και με αίτηση τους προς το ίδιο Δικαστήριο πρώην υπάλληλοι της ΑΤΕ ζητούν την ανάκλησή της με το σκεπτικό ότι:
«…..5. Έχει κριθεί (Ολ.Α.Π. 25/2008) οτι ο ειδικός λογαριασμός επικουρικής ασφάλισης του προσωπικού της Εμπορικής Τραπέζης, ο οποίος είχε συσταθεί με συλλογική σύμβαση εργασίας, δεν αποτελεί σωματείο, ούτε ένωση προσώπων προς επιδίωξη κάποιου σκοπού, αλλά «…οτι πρόκειται μόνο για συγκέντρωση περιουσίας σε ειδικό λογαριασμό για ορισμένο σκοπό, συγκείμενο στη συνεχή, κατα μήνα χορήγηση χρηματικής επικούρησης στα δικαιούμενα κατά τους όρους της ανωτέρω σύμβασης πρόσωπα, μετά την αποχώρηση απο την ενεργό υπηρεσία ή στα κατά τις περιπτώσεις θανάτου, μέλη των οικογενειών τους…». Ταυτόσημος είναι και ο σκοπός του ειδικού λογαριασμού «ΕΛΕΜ» που τηρείται στον ΤΥΠΑΤΕ. Η ερμηνεία αυτή της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου είναι δεσμευτική για όλα τα Δικαστήρια, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 580 παρ. 4 ΚΠολΔ, ως προς το επιλυθέν ζήτημα, δηλαδή ως προς τον χαρακτήρα και τον ορισμένο-αποκλειστικό σκοπό της περιουσίας που αποτελεί τον «ειδικό λογαριασμό». Η έννοια «ορισμένος σκοπός», σημαίνει «αποκλειστικός σκοπός», ήτοι οτι η περιουσία αυτή δεν μπορεί να διατεθεί για οποιονδήποτε άλλο σκοπό, ειμή μόνο για εκείνον για τον οποίο συνεστήθη και τον οποίο αποκλειστικά υπηρετεί, δηλαδή την επικούρηση όλων εκείνων οι οποίοι δικαιούνται αυτής. Συνεπώς η περιουσία αυτή, ανεξάρτητα απο τον χαρακτήρα της και την ονομασία της και ανεξάρτητα αν έχει αυτοτελή νομική προσωπικότητα ή ικανότητα δικαίου ή όχι, έχει ένα μονοσήμαντο σκοπό και αποστολή απο τον οποίο δεν μπορεί ούτε οικειοθελώς να παρεκλίνει ούτε τρίτοι μπορούν, υπο την επίκληση ύπαρξης ανεξάρτητης και άσχετης προς την επικούρηση απαίτησης κατά του κλάδου υγείας του Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε. να ικανοποιηθούν απο τον Ειδικό αυτό Λογαριασμό (ΕΛΕΜ) που εξυπηρετεί τον μοναδικό και ορισμένο αυτό σκοπό.
6. Η απόφαση 11055/2013, της οποίας ζητείται η ανάκληση, όπως απο αυτήν προκύπτει, δέχθηκε ότι (σελ. 6 παρ. 2) «…Το Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε. ιδρύθηκε με την από 16.9.1934 απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μελών του Επαγγελματικού Σωματείου με την επωνυμία «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ», και το καταστατικό του εγκρίθηκε και καταχωρήθηκε στο οικείο βιβλίο σωματείων με την 7637/1934 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών…Το Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε. έχει, ως Αλληλοβοηθητικό Ταμείο, αυτοτελή νομική προσωπικότητα σωματειακής μορφής και οργάνωσης, καθαρά ιδιωτικό χαρακτήρα χωρίς δημόσια εξουσία (ν.π.ι.δ.) και διέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 21 ν. 281/1914 (περί σωματείων), 33-39 του β.δ. της 15/20.5.1920 («περί επαγγελματικών σωματείων») και των άρθρων 78 επ. του Α.Κ. Περαιτέρω, με την (εγκριτική τροποποίησης του καταστατικού του «Τ.Υ.Π.Α.ΤΕ.») απόφαση 11684/1950 του Πρωτοδικείου Αθηνών, συστάθηκε ο «ΕΛΕΜ» σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 3 του καταστατικού του «Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε.», με σκοπό, σύμφωνα με το άρθρο 1 του κανονισμού του παραπάνω Ειδικού Λογαριασμού, την παροχή μηνιαίας επικούρησης και λοιπών παροχών στα μέλη του που συνταξιοδοτούνται από το Ταμείο Συντάξεων και Προνοίας Προσωπικού ΑΤΕ…»
7. Και ενώ η απόφαση 11055/2013 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών δέχθηκε (και ορθώς) οτι το Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε. και ο Ειδικός Λογαριασμός (ΕΛΕΜ) διέπονται και απο τις διατάξεις των άρθρων 33 έως 39 του β.δ. της 15/20.5.1920 περι «επαγγελματικών σωματείων», εν συνεχεία και αντιφατικά προς την παραδοχή αυτή δέχθηκε (σελ. 7, στ. 3ος πριν το τέλος) οτι «…Περαιτέρω, στρεφόμενοι οι τρίτοι κατά του Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε. έχουν τη δυνατότητα, στο πλαίσιο ευδοκίμησης των αξιώσεών τους, να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση στην περιουσία του ΕΛΕΜ όσο ο τελευταίος παραμένει ειδικός λόγαριασμός του Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε. χωρίς νομική προσωπικότητα και επομένως περιουσιακό στοιχείο του Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε….». Εν συνεχεία η απόφαση 11055/2013 αναφέρει οτι την κρίση της αυτή την συνάγει απο την ερμηνεία των άρθρων 3.3 του καταστατικού του Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε. και 8 Παρ. 15 του Κανονισμού του «Ε.Λ.Ε.Μ.».
8. Η κρίση, όμως, αυτή της 11055/2013 απόφασης, οτι δηλαδή η περιουσία του «Ε.Λ.Ε.Μ.» μπορεί να κατασχεθεί και οτι οι προπαρατεθείσες διατάξεις του καταστατικού του ΤΥΠΑΤΕ και του κανονισμού του ΕΛΕΜ δεν δεσμεύουν τους τρίτους ειναι καταφανώς εσφαλμένη. Το ακατάσχετο της περιουσίας του ΕΛΕΜ δεν προκύπτει μόνο απο τις διατάξεις αυτές του Καταστατικού του Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε και του Κανονισμού του Ε.Λ.Ε.Μ. αλλά ευθέως απο το νόμο και συγκεκριμένα απο τις διατάξεις των άρθρων 33 έως 39 του β.δ. 15/20.5.1920 (ΦΕΚ 112/20.5.1920, τεύχος Α)……..
9. Απο τις διατάξεις αυτές προκύπτει ευθέως οτι είναι ακατάσχετο το περιουσιακό δικαίωμα όλων ημών και των χιλιάδων άλλων ασφαλισμένων στον ΕΛΕΜ κατ’άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Η αντίθετη άποψη οδηγεί στην καταστρατήγηση του νόμου και στην κατάργηση του δικαιώματος όλων όσων έχουν προστατευόμενο, κατ’άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, δικαίωμα έναντι του ΕΛΕΜ. Σημειώνουμε την ευρύτητα της προστασίας, όπως αυτή διατυπώνεται στο άρθρο 38 παρ. 1 του άνω β.δ. που ομιλεί όχι μόνο για επίδομα και σύνταξη αλλά και για «παν χρηματικό χορήγημα», οφειλόμενο απο το Αλληλοβοηθητικό Ταμείο. Απόρροια αυτής της προστασίας είναι και η παραδοχή της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου οτι ο ειδικός λογαριασμός είναι λογαριασμός «ορισμένου σκοπού». Περαιτέρω ο νόμος (άρθρο 36 του άνω β.δ.) ρητά απαγορεύει την πληρωμή οποιασδήποτε δαπάνης που δεν προβλέπεται στον εγκεκριμένο προυπολογισμό, υπέρβαση δε του προυπολογισμού δαπανών μπορεί να γίνει μόνο ύστερα απο προηγούμενη έγκριση της Γενικής Συνέλευσης. Δηλαδή ο νόμος απαγορεύει και την έγκριση εκ των υστέρων της όποιας υπέρβασης των δαπανών, ακριβώς για να μη βρίσκεται η Γενική Συνέλευση ενώπιον τετελεσμένων γεγονότων. Η διάταξη είναι δημοσίας τάξεως, αντίστοιχη προς τη διάταξη του άρθρο 23α του Ν. 2190/1920. Στην προκειμένη περίπτωση το σφάλμα της απόφασης 11055/2013 είναι διπλό, πρώτον διότι επέτρεψε την κατάσχεση ακατασχέτου πράγματος και δεύτερον διότι διέταξε την συντηρητική κατάσχεση των χρηματικών διαθεσίμων του ΕΛΕΜ, ενώ ουδεμία τέτοια δαπάνη είναι εγγεγραμμένη στον προϋπολογισμό του ΕΛΕΜ για το έτος 2013, παρά ταύτα όμως διετάχθη η προσωρινή επιδίκαση και η συντηρητική κατάσχεση της περιουσίας του ΕΛΕΜ.
10. Όλοι εμείς οι αιτούντες, αλλά και οι χιλιάδες άλλοι πρώην υπάλληλοι της Αγροτικής Τράπεζας, έχουμε συμβάλει με την καταβολή των εισφορών μας, καθ’όλη τη διάρκεια του υπηρεσιακού μας βίου ως υπάλληλοι της Τράπεζας, στη διαμόρφωση της περιουσίας του ΕΛΕΜ και έχουμε λαμβάνειν συμπληρωματική επικούρηση απο την περιουσία αυτή, σύμφωνα και με τις διατάξεις της 2199/2010 απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Συγκεκριμένα η απόφαση αυτή έκρινε ότι δεν αντίκειται στο Σύνταγμα η ύπαρξη ιδιωτικού ασφαλιστικού οργανισμού «διότι τέτοιοι οργανισμοί ναι μεν δεν έχουν ως έρεισμα το άρθρο 22 παρ. 5 του Συντάγματος, δεν απαγορεύεται όμως απο την συνταγματική αυτή διάταξη η ύπαρξή τους…» (σκέψη 12 άνω απόφασης ΣτΕ). Έχουμε, συνεπώς, δικαίωμα περιουσιακό επί της δημιουργηθείσας και υπάρχουσας περιουσίας του ΕΛΕΜ, το δικαίωμά μας δε αυτό προστατεύεται από το ΠΠΠ της ΕΣΔΑ και δεν μπορεί το περιουσιακό αυτό δικαίωμά μας να μη τύχει της προστασίας της εσωτερικής έννομης τάξης. Ειδικότερα η έννοια της περιουσίας αφενός και της ιδιοκτησίας αφετέρου προστατεύονται, αντιστοίχως, από το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και το άρθρο 17 του Συντάγματος, σύμφωνα με τις διατάξεις των οποίων η κατάργηση ενοχικών απαιτήσεων χωρίς πλήρη αποζημίωση και χωρίς τη συνδρομή δημοσίου συμφέροντος ή δημοσίας ωφέλειας είναι παράνομες [ΟλΑΠ 6/2007, παρατηρήσεις Κ. Παμπούκη, ΕπισκΕμπΔ Β/2007, σελ. 389].Περαιτέρω η άνω απόφαση (2199/2010) του ΣτΕ έκρινε ότι «…..Το Σύνταγμα εγγυάται, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, με το άρθρο22 παρ.5 το θεσμό της κοινωνικής ασφαλίσεως των εργαζομένων. Ο θεσμός αυτός διασφαλίζεταιμε τη λειτουργία βιώσιμων ασφαλιστικών οργανισμών οι οποίοι απαιτείται να είναι οικονομικά εύρωστοι για να μπορούν να ανταποκρίνονται στην, κατά το Σύνταγμα, αποστολή τους.Για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας αυτής, κατά την έννοια της ανωτέρω συνταγματικής διατάξεως, όταν επέρχονται νομοθετικές μεταβολές, με τις οποίες επιβαρύνονται οικονομικώς ασφαλιστικοί οργανισμοί, όπως μετά από συγχώνευση τέτοιων οργανμισμών, την ένταξη νέων κατηγοριών ασφαλισμένων σε αυτούς ή μετά από αύξηση των χορηγουμένων από τους οργανσιμούς αυτούς παροχών, απαιτείται η ύπαρξη ειδικών προβλέψεων στις διατάξεις των νόμων αυτών σχετικά με το πόθενοι ανωτέρω οργανσιμοίθα προσπορίζονται τους αναγκαίους πόρους….».Είναι φανερό ότι ο συνταγματικός νομοθέτης έθεσε υπό την προστασία του τους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, τόσο αυτούς που έχουν την μορφή ΝΠΔΔ όσο και αυτούς που έχουν την μορφή ΝΠΙΔ ή την μορφή «περιουσίας», όπως ο Ε.Λ.Ε.Μ, αφού ο ίδιος λόγος προστασίας συντρέχει για όλους τους φορείς παροχής κοινωνικής ασφάλισης, ανεξάρτητα από την νομική τους μορφή.
11. Κατ’αναλογία αντίστοιχη υποχρέωση διασφάλισης οικονομικής βιωσιμότητας προκειμένου να μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους (καταστατικές) έχουν και οι ιδιωτικοί ασφαλιστικοί οργανισμοί και εν προκειμένω ο Ε.Λ.Ε.Μ. ενόψει του γεγονότος οτι και αυτός είναι οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης. Συνεπώς τα περιουσιακά του στοιχεία, όντα αποκλειστικά υπέγγυα στην εκπλήρωση του μοναδικού σκοπού της παροχής επικούρησης υπό οποιαδήποτε μορφή, «παν χρηματικό χορήγημα» κατά την σαφή διάταξη του άρθρου 38 του β.δ. 15/20.5.1920, προστατεύονται απόλυτα απο οποιαδήποτε ενέργεια που θα οδηγούσε στην απομείωση τους και θα καθιστούσε αδύνατη ή ιδιαιτέρως δυσχερή την παροχή της επικούρησης. Αν η περιουσία του ασφαλιστικού οργανισμού Ε.Λ.Ε.Μ ήτο υπέγγυα και για υποχρεώσεις άλλων, πέραν του ιδίου, τότε ασφαλώς και δεν θα υπήρχε οποιαδήποτε διασφάλιση της περιουσίας του και δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί την εκπλήρωση του μοναδικού καταστατικού του σκοπού, αυτού δηλαδή της επικούρησης των μελών του. Συνακόλουθα εσφαλμένα κρίθηκε απο την απόφαση 11055/2013 οτι τρίτοι, και εν προκειμένω οι υπό στοιχείο Β των καθ΄ών, μη δικαιούχοι χρηματικών παροχών απο τον Ε.Λ.Ε.Μ. δικαιούνται να ικανοποιήσουν την απαίτησή των απο την περιουσία του Ε.Λ.Ε.Μ.
12. Οι καθών η παρούσα αίτηση και δή τόσον το Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε. ως ν.π.ι.δ. όσο και οι εργαζόμενοι σ’αυτό (και όχι στον ΕΛΕΜ) γνωρίζουν και έχουν αποδεχθεί ότι απο το έτος 1951 που δημιουργήθηκε ο Ε.Λ.Ε.Μ:
Α). Δεν υφίσταται καμία απολύτως μείξη των περιουσιών του ΤΥΠΑΤΕ και του ΕΛΕΜ
Β) Οι προυπολογισμοί τόσο του ΤΥΠΑΤΕ όσο και του ΕΛΕΜ χρηματοδοτούνται από διαφορετικούς πόρους
Γ) Δεν υφίσταται διοικητική σχέση ή υπαγωγή του ΕΛΕΜ στο ΤΥΠΑΤΕ, υφισταμένης πλήρους διαχειριστικής αυτονομίας του ΕΛΕΜ
Δ) Δεν υφίσταται οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση οικονομική σχέση των 2 κλάδων του ΤΥΠΑΤΕ οι οποίοι υπηρετούν τελείως διαφορετικούς σκοπούς
Ε) Το ΤΥΠΑΤΕ και οι εργαζόμενοί του αναγνώριζαν και αποδέχονταν οτι δεν μπορεί και δεν δικαιούται το ΤΥΠΑΤΕ να κάνει χρήση της περιουσίας του ΕΛΕΜ ή να αναμειχθεί άμεσα ή έμμεσα στην περιουσία του ΕΛΕΜ, αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό και το απολύτως απαραβίαστο της περιουσίας του ΕΛΕΜ.
ΣΤ) Το ΤΥΠΑΤΕ και οι εργαζόμενοί του κατά το παρελθόν κατέφυγαν στην διαχειριστική επιτροπή του ΕΛΕΜ και ζήτησαν και έλαβαν δάνειο απο αυτόν (ΕΛΕΜ) για την εκπλήρωση των οικονομιών υποχρεώσεων του ΤΥΠΑΤΕ έναντι των πιστωτών του, γεγονός που επιβεβαιώνει την πλήρη διαχειριστική και οικονομική αυτονομία του ΕΛΕΜ έναντι του ΤΥΠΑΤΕ. Αν ίσχυε το αντίθετο, ότι δηλαδή η περιουσία του ΕΛΕΜ επιτρέπεται να κατασχεθεί για να υπηρετηθούν απαιτήσεις κατά του ΤΥΠΑΤΕ, τότε αυτό (ΤΥΠΑΤΕ) θα μπορούσε αυτοδυνάμως να πληρώσει υποχρεώσεις του απο την περιουσία (ταμείο) του ΕΛΕΜ, πράγμα που δεν έχει συμβεί ποτέ στα 61 χρόνια λειτουργίας του ΕΛΕΜ.
Ζ) Οι καθ’ων γνώριζαν και γνωρίζουν οτι ο ΕΛΕΜ είχε και έχει δικό του προσωπικό, δική του Διαχειριστική Επιτροπή, δικό του προυπολογισμό.
Η) Οι καθ’ων γνωρίζουν οτι ο ΕΛΕΜ διαθέτει χωριστή περιουσία, δικό του Α.Φ.Μ., υπέβαλε χωριστή φορολογική δήλωση, προέβαινε σε αγορά δικών του περιουσιακών στοιχείων κλπ, χωρίς οποιαδήποτε ανάμειξη ή συμμετοχή του ΤΥΠΑΤΕ.
Θ) Οι καθ’ων υπάλληλοι του ΤΥΠΑΤΕ γνωρίζουν οτι ο κλάδος υγείας του ΤΥΠΑΤΕ έχει δική του περιουσία, ανεξάρτητη από την περιουσία του ΕΛΕΜ και συγκεκριμένα έχει τα ακόλουθα ακίνητα για τα οποία υποβάλλει στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. αυτοτελή δήλωση ακίνητης περιουσίας και φορολογείται αυτοτελώς για τα εξ’αυτής εισοδήματα (ενοίκια):
1) Ένα εξαόροφο κτίριο επί της οδού 3ης Σεπτεμβρίου 43 επιφανείας τουλάχιστον 1200 τ.μ.
2) τρεις (3) ορόφους στην οδό Β. Ηρακλείου 32 στη Θεσσαλονίκη.
3) 3) Δύο διαμερίσματα στην οδό Σηλυβρίας αριθ. 29 στη Νέα Σμύρνη.
4) Δύο ορόφους στην οδό Αγ. Ανδρέου στην Πάτρα.
5) Ένα αγροτεμάχιο στην περιοχή ΚΥΨΑ της Χαλκιδικής στο οποίο λειτουργούν κατασκηνώσεις και το οποίο έχει παραχωρηθεί απο το ΤΥΠΑΤΕ στον ΕΛΕΜ για τη διασφάλιση του δανείου των 3.000.000 ευρώ που το ΤΥΠΑΤΕ έλαβε απο τον ΕΛΕΜ το 2012, γεγονός που πρόσθετα αποδεικνύει την αυτοτέλεια του ΕΛΕΜ.
Από την περιουσία αυτή του ΤΥΠΑΤΕ μπορούν άνετα να ικανοποιηθούν οι όποιες απαιτήσεις των υπό στοιχείο Β των καθ΄ών και ασφαλώς όχι από τα αποθεματικά του ΕΛΕΜ.
13. Εν’όψει των ανωτέρω και ανεξάρτητα απο την εξέλιξη των οικονομικών σχέσεων μεταξύ του ΤΥΠΑΤΕ και των υπαλλήλων του (β’ των καθ’ων) και στην υποθετική περίπτωση κατά την οποία ήθελε κριθεί οτι η περιουσία του ΕΛΕΜ μπορεί να κατασχεθεί για την ικανοποίηση απαιτήσεων τρίτων (πράγμα που κατηγορηματικά αρνούμαστε), η άσκηση του δικαιώματος των καθ’ων να στραφούν κατά της περιουσίας του ΕΛΕΜ υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλει η καλή πίστη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, εύλογη δε ήταν η πεποίθηση η οποία δημιουργήθηκε σε όλους τους ασφαλισμένους του ΕΛΕΜ και στην Διαχειριστική του Επιτροπή οτι οι εισφορές, που αποτέλεσαν την περιουσία του, δεν θα διατεθούν για άλλους σκοπούς παρά μόνο για τους σκοπούς του ΕΛΕΜ, καθώς και ότι η περιουσία του ΕΛΕΜ είναι προστατευμένη και δεν θα μπορεί απο αυτή να ικανοποιηθούν απαιτήσεις τρίτων και εν προκειμένω των καθ’ων (υπο β). Την πεποίθηση δε αυτή την ενίσχυσαν με τη συμπεριφορά τους και οι καθ’ων οι οποίοι ανέκαθεν τις οικονομικές σχέσεις και συναλλαγές τους τις ρύθμιζαν με το Δ.Σ. του ΤΥΠΑΤΕ και όχι με τη Διαχειριστική Επιτροπή του ΕΛΕΜ, αναγνωρίζοντας άμεσα και την αυτοτέλεια του Ε.Λ.Ε.Μ και της περιουσίας του έναντι του κλάδου υγείας του Τ.Υ.Π.Τ.Ε και της περιουσίας του και την αδυναμία να επιληφθούν των χρηματικών διαθεσίμων του Ε.Λ.Ε.Μ. Η μετά από 62 συναπτά έτη αλλαγή συμπεριφοράς εκ μέρους των καθ΄ών και η απόπειρά των να «βάλουν στο χέρι» την προστατευόμενη περιουσία των δικαιούχων του Ε.Λ.Ε.Μ. δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από την έννομη τάξη, λαμβανομένου υπόψη και των εξής αρνητικών παραγόντων σε βάρος των καθ΄ών:
α) ότι οι υπό Β των καθ΄ών, παρ΄ότι γνωρίζουν επακριβώς όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε τα οποία οι ίδιοι χρησιμοποιούν και διαχειρίζονται, εν τούτοις επιμελώς απέφυγαν να τα αναφέρουν κάν στο δικάσαν Δικαστήριο,
β) Το Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε, επίσης, σκοπίμως απλώς έκανε αναφορά στην περιουσία του, την ύπαρξη της οποίας όμως απέφυγε να αποδείξει στο Δικαστήριο υποδεικνύοντας αμέσως τα χρηματικά διαθέσιμα του Ε.Λ.Ε.Μ, για ευνοήτους λόγους,
γ) Τόσο η διοίκηση του Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε, όσο και όλοι οι υπό Β΄των καθ΄ών υπάλληλοι του Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε, παρ΄ότι είχαν νομική υποχρέωση για την δημιουργία αποθεματικού για την περίπτωση λύσης των συμβάσεων εργασίας, καθ΄όλη τη διάρκεια του υπηρεσιακού των βίου ΔΕΝ δημιούργησαν αποθεματικό ούτε ενός ευρώ, ενώ αν είχαν δημιουργήσει το αποθεματικό αυτό θα ήταν ευχερής η εκ του αποθεματικού αυτού καταβολή των αποζημιώσεων. Κατά την ισχύουσα νομοθεσία στη χώρα μας, ο εργοδότης πέραν από τις αποδοχές, τις εργοδοτικές εισφορές, τα δώρα, τις άδειες και τα επιδόματα αδείας που λογίζει και καταβάλλει στο προσωπικό του, υποχρεούται να καταβάλει στους εξερχόμενους της υπηρεσίας αποζημίωση, το ύψος της οποίας εξαρτάται από το ύψος των αποδοχών του εξερχόμενου, το χρόνο απασχολήσεώς του σ’ αυτόν και από το λόγο εξόδου από την υπηρεσία. Το ποσό της αποζημιώσεως που ο εργοδότης θα καταβάλει στον εργαζόμενο αυξάνει προοδευτικά με την πάροδο του χρόνου, ενώ η καταβολή της αποζημιώσεως θα γίνει στη μεταγενέστερη εκείνη χρήση που αυτός θα εξέλθει από την υπηρεσία. Έτσι, σύμφωνα με τις παραδεγμένες λογιστικές αρχές, ο εργοδότης υποχρεούται, στο τέλος κάθε χρήσεως, να σταθμίζει το ύψος της αποζημιώσεως που οφείλει στο προσωπικό του κατά την ημερομηνία κλεισίματος του ισολογισμού του και, με χρέωση λογαριασμού οργανικών εξόδων, να πιστώνει ένα λογαριασμό προβλέψεως, ο οποίος θα χρεώνεται με τα ποσά των αποζημιώσεων που θα κληθεί να καταβάλλει σε μεταγενέστερες χρήσεις. Αν ο εργοδότης δεν προβαίνει στο σχηματισμό τέτοιας προβλέψεως, ο ισολογισμός του είναι ψευδής κατά τα οφειλόμενα ποσά αποζημιώσεων και τα αποτελέσματα της χρήσεως εικονικά κατά το ποσό των αποζημιώσεων που αναλογούν στη χρήση, με περαιτέρω συνέπεια τη διανομή και φορολογία εικονικών κερδών, δηλαδή ουσιαστικά τη διανομή και φορολογία των κεφαλαίων του με τις εντεύθεν καταστρεπτικές για το μέλλον του συνέπειες. Το ΤΥΠΑΤΕ και οι υπάλληλοί του, οι οποίοι συμμετείχαν, διαμόρφωναν και συνέτασαν τον ισολογισμό του, δεν μερίμνησαν για τον σχηματισμό αυτού του αποθεματικού και συνεπώς εξ’ιδίου πταίσματος περιήλθαν στη κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα. Και αντί να επιδιώξουν οι υπάλληλοι του ΤΥΠΑΤΕ να ικανοποιηθούν απο τα υπαρκτά περιουσιακά στοιχεία του κλάδου υγείας του ΤΥΠΑΤΕ, προσπαθούν να οικειοποιηθούν τον μόχθο και την ελπίδα των υπαλλήλων της πρώην Αγροτικής Τράπεζας, ενέργεια η οποία μπορεί να χαρακτηρισθεί και ως πειρατεία. Οι υπό στοιχείο Β των καθ΄ών δεν έχουν εισφέρει απολύτως τίποτε στην δημιουργία της περιουσίας του ΕΛΕΜ. Και στη προσπάθειά τους αυτή τελούν σε πλήρη συμπαιγνία με τη διοίκηση του ΤΥΠΑΤΕ, η θητεία της οποίας έχει λήξει. Εκτιμούμε οτι οι συμπαικτικές αυτές συμπεριφορές, που αποβλέπουν στον νοσφισμό ξένης περιουσίας θα αποκρουσθούν από την έννομη τάξη και το Δικαστήριό Σας. Στο σημείο αυτό τίθεται υπόψη του Δικαστηρίου ότι η Διοίκηση του ΤΥΠΑΤΕ και οι εργαζόμενοι σ’αυτόν υπέβαλαν στην Διαχειριστική Επιτροπή του ΕΛΕΜ, ταυτόσημα αιτήματα για την πληρωμή με κεφάλαια του ΕΛΕΜ μισθών και αποζημιώσεων. Και όταν τα αιτήματα αυτά δεν έγιναν αποδεκτά οι καθ’ων μεθόδευσαν την διαδικασία που οδήγησε στην έκδοση της υπο ανάκληση απόφασης.
14. Απο τα ανωτέρω συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα οτι εσφαλμένα η με αριθμό 11055/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (διαδ. Ασφαλιστικών μέτρων) έκανε δεκτή την απο 5.8.2013 αίτηση των καθών (υπο β) και αφού έκανε εν μέρει δεκτή την αίτηση και υποχρέωσε το ΤΥΠΑΤΕ να καταβάλει προσωρινά τα ποσά που αναφέρει στο διατακτικό της, εν συνεχεία διέταξε την συντηρητική κατάσχεση των χρηματικών κεφαλαίων του ΕΛΕΜ για εξασφάλιση των απαιτήσεων των καθών.
15. Σημειώνουμε οτι η απόφαση της οποίας ζητείται η ανάκληση (11055/2013) ενώ δέχεται οτι πρόκειται για περιουσία, η οποία δημιουργήθηκε αποκλειστικά και μόνο απο τις εισφορές των ασφαλισμένων και του εργοδότη (ΑΤΕ), εν συνεχεία επέτρεψε την κατάσχεση της περιουσίας αυτής εκ μόνου του χαρακτήρα του ΕΛΕΜ ως μη έχοντος νομική προσωπικότητα. Η κρίση αυτή ειναι επίσης εσφαλμένη και για τον πρόσθετο λόγο οτι το κατασχετό ή ακατάσχετο ενός περιουσιακού στοιχείου δεν εξαρτάται απο την νομική ή πραγματική οντότητα στην οποία αυτό ανήκει, αλλά από αυτό τούτο τον χαρακτήρα του περιουσιακού δικαιώματος. Έτσι τα «εκτός συναλλαγής» πράγματα (966, 1054 Α.Κ), ανεξάρτητα απο το ακριβές γλωσσικό περιεχόμενο του όρου «εκτός συναλλαγής», μπορούν να αποτελούν αντικείμενα συναλλαγών, εννόμων σχέσεων, εμπραγμάτων σχέσεων κλπ, μπορεί δε πράγματα εκτός συναλλαγής π.χ. παρεκκλήσιο να ανήκει σε ιδιώτη, σε νπδδ, στο Δημόισιο κλπ (βλ. Σπυριδάκη, Εμπράγματο Δίκαιο τ. Α’ σελ. 195 επ.). Η απαγόρευση συνεπώς της διάθεσης του πράγματος, του δικαιώματος κλπ δεν εξαρτάται απο το αν έχει ο δικαιούχος νομική προσωπικότητα ή ικανότητα δικαίου αλλά απο τη φύση και τον χαρακτήρα αυτού τούτου του πράγματος και εν προκειμένω της «περιουσίας ΕΛΕΜ» η οποία με τις ως άνω ρητές διατάξεις του νόμου ειναι απόλυτα ακατάσχετη.
16. Συνακόλουθα η απόφαση 11055/2013 θα πρέπει για τους άνω λόγους να ανακληθεί, αφού συντρέχουν όλοι οι όροι της 696 παρ. 1 ΚΠολΔ, ήτοι έννομο συμφέρον μας, μη συμμετοχή μας και μη κλήση μας στη δίκη στην οποία αυτή εκδόθηκε, προφανές σφάλμα της απόφασης αυτής και άμεσος κίνδυνος απο την αναβολή. Ειδικότερα η μη ανάκληση της άνω απόφασης σε συνδυασμό με το προσωρινό δεδικασμένο που αυτή παράγει καθιστά την «περιουσία ΕΛΕΜ» βορά των πιστωτών του κλάδου υγείας του ΤΥΠΑΤΕ, η διαχείριση της περιουσίας του οποίου (ΤΥΠΑΤΕ) δεν φαίνεται να ήταν η καλύτερη δυνατή, με συνέπεια αυτό (ΤΥΠΑΤΕ) να έχει σωρεύσει χρέη προς πιστωτές του (νοσοκομεία, κλινικές, εργαστήρια κλπ) οι πιστωτές του δε αυτοί εύλογα θα επιδιώξουν να επιληφθούν των χρηματικών διαθεσίμων του ΕΛΕΜ. Η δοθείσα ερμηνεία απο την απόφαση 11055/2013 αποτελεί γι’αυτούς ευκαιρία και ταυτόχρονα η διεκδίκηση απο τους πιστωτές του ΤΥΠΑΤΕ συνιστά άμεση και σπουδαία απειλή, η οποία επιτείνεται από την έλλειψη διαχειριστικής επιτροπής του ΕΛΕΜ. Για τους λόγους αυτούς θα πρέπει ταυτόχρονα με την ανάκληση της απόφασης 11055/2013 να ληφθούν κατά του ΤΥΠΑΤΕ και ασφαλιστικά μέτρα απαγόρευσης οποιασδήποτε μεταβολής της περιουσίας ΕΛΕΜ, είτε απο το ΤΥΠΑΤΕ, είτε απο πιστωτή του και μέχρις ότου και τυπικά μεταβληθεί ο χαρακτήρας του ΕΛΕΜ σε ν.π.ι.δ. Σημειώνουμε ότι εκκρεμεί ενώπιον του αρμοδίου Δικαστηρίου αίτηση για τον διορισμό προσωρινής διοίκησης τόσο στο ΤΥΠΑΤΕ όσο και Διαχειριστικής Επιτροπής του ΕΛΕΜ που θα επιμεληθεί της μεταβολής του νομικού χαρακτήρα του ΕΛΕΜ. Θα πρέπει, επίσης, να μας χορηγηθεί προσωρινή διαταγή με την οποία θα απαγορεύεται προσωρινά και μέχρι την συζήτηση της παρούσας κάθε μεταβολή στην περιουσία του ΕΛΕΜ. ….».
4. Η αίτηση αυτή είχε προσδιορισθεί να συζητηθεί την 22-1-2014 και αναβλήθηκε, ύστερα από αίτηση του φερομένου ως διοικητικού συμβουλίου του ΤΥΠΑΤΕ, για την 18-3-2014.